Klassieke monsters zoals Dracula, het monster van Frankenstein, de onzichtbare man en de mummie zijn doorgevoerd, evoluerend over generaties om angstaanjagend en relevant te blijven. Recente filmische interpretaties, zoals Robert Eggers ' Nosferatu en Guillermo Del Toro's aankomende Frankenstein -project, illustreren deze blijvende aantrekkingskracht. Nu biedt schrijver-regisseur Leigh Whannell zijn eigen visie op de Wolf-man.
Maar hoe maakt men een nieuwe weerwolffilm, met name een Wolf Man -film, resoneert met modern publiek? Whannell's uitdaging, en die van elke filmmaker die deze iconische wezens aanpakt, is om ze opnieuw te bedenken op een manier die zowel beangstigend als eigentijds aanvoelt.
Overweeg de rijke symboliek die inherent is aan monsterverhalen om te begrijpen. We hebben Whannell geïnterviewd om zich te verdiepen in de impact van klassieke monsterfilms op zijn werk, zijn strategie om de Wolf -man te revitaliseren voor een publiek uit 2025 en de redenen waarom deze nieuwe take kijkers zou moeten boeien.
