Een van de meest onvergetelijke momenten in de hele Assassin's Creed -serie ontvouwt zich aan het begin van Assassin's Creed 3, waar Haytham Kenway zijn team in de nieuwe wereld verzamelt. Spelers kunnen ze aanvankelijk verwarren met moordenaars vanwege het gebruik van Haytham van een verborgen mes en zijn charismatische houding, die doet denken aan Ezio Auditore. Tot nu toe speelt Haytham de held, die indianen bevrijdt van gevangenschap en het confronteren van Britse Redcoats. De openbaring komt echter wanneer hij de Tempelier Creed uitgesproken, "moge de vader van begrip ons begeleiden", hem als een tempelier blootstellen, geen moordenaar.
Deze wending is een voorbeeld van het piekpotentiaal van Assassin's credo. De eerste game introduceerde een dwingend concept - tracking en moordende doelen - maar ontbrak diepte in zijn verhalen en karakterontwikkeling. Assassin's Creed 2 verbeterde door de iconische Ezio te introduceren, maar zijn tegenstanders bleven onderontwikkeld, gezien met Cesare Borgia in Assassin's Creed: Brotherhood. Pas bij Assassin's Creed 3, die zich afspeelde tijdens de Amerikaanse revolutie, ontwikkelde Ubisoft zowel de achtervolger als de achtervolgde. Deze aanpak creëerde een naadloze verhalende stroom van setup naar uitbetaling, waarbij een uniek evenwicht is gebracht tussen gameplay en verhaal dat nog moet worden gerepliceerd in volgende titels.
Hoewel het huidige RPG -tijdperk van Assassin's Creed over het algemeen positieve feedback heeft ontvangen, is er een consensus onder fans en critici dat de serie een neerwaarts traject heeft gehad. De redenen voor deze achteruitgang worden besproken, waarbij sommige de steeds fantastische elementen zoals gevechten tegen goden zoals Anubis en Fenrir, of de introductie van gevarieerde romantische opties en historische figuren zoals Yasuke in Assassin's Creed Shadows citeren. Persoonlijk geloof ik dat de achteruitgang voortkomt uit de verschuiving van de serie van karaktergestuurde verhalen, die zijn overschaduwd door uitgebreide open-wereldelementen.
In de loop der jaren is Assassin's Creed geëvolueerd van een gerichte actie-avontuur om RPG-elementen op te nemen, waaronder dialoogbomen, XP-gebaseerde nivellering, buitboxen, microtransacties en versnellingsaanpassing. Naarmate de spellen groter zijn geworden, zijn ze echter steeds hol in toenemende mate gevoeld, niet alleen in termen van repetitieve nevenmissies, maar ook in hun verhalen.
Hoewel Assassin's Creed Odyssey bijvoorbeeld meer inhoud biedt dan Assassin's Creed 2, kan een groot deel ervan ongepolijst en oppervlakkig aanvoelen. De opname van spelerskeuze in dialoog en acties, bedoeld om onderdompeling te verbeteren, resulteert vaak in minder gepolijste scripts die moeite hebben om de karakterconsistentie in verschillende spelersgestuurde scenario's te behouden. De strak gescripte verhalen van de eerdere actie-avontuur titels maakten mogelijk voor goed gedefinieerde personages, in tegenstelling tot de recentere games, die minder meeslepend kunnen aanvoelen vanwege interacties met schijnbaar robotachtige personages in plaats van rijk ontwikkelde historische figuren.
De eerdere games, met name die op de Xbox 360/PS3, toonden enkele van de beste schrijven in gaming. Memorabele momenten omvatten Ezio's uitdagende "volg mij niet, of iemand anders!" Speech na het verslaan van Savonarola en de tragische maar trotse laatste woorden van Haytham voor zijn zoon, Connor:
'Denk niet dat ik van plan ben je wang te strelen en te zeggen dat ik het mis had. Ik zal niet huilen en me afvragen wat er zou kunnen zijn. Ik weet zeker dat je het begrijpt. Toch ben ik trots op je op een manier. Je hebt grote overtuiging getoond. Kracht. Moed. Alle nobele kwaliteiten. Ik had je lang geleden moeten vermoorden.'
De kwaliteit van het schrijven is ook op andere manieren afgenomen. De moderne spellen vereenvoudigen het morele conflict tussen moordenaars en Tempeliers vaak te vereenvoudigen, terwijl eerdere inzendingen zoals Assassin's Creed 3 de genuanceerde grijze gebieden tussen de twee facties verkenden. Elke Tempelier Connor verslaat zijn overtuigingen uitdagen; William Johnson suggereert dat de Tempeliers de Indiaanse genocide hadden kunnen voorkomen, Thomas Hickey bespot het idealisme van de Assassins, en Benjamin Church betoogt dat perspectief de realiteit vormt en de Britten als slachtoffers in plaats van agressors uitbeelde.
Haytham ondermijnt het vertrouwen van Connor in George Washington en beweert dat de nieuwe natie net zo onderdrukkend zal zijn als de Britse monarchie. Dit wordt versterkt wanneer wordt onthuld dat Washington, niet Charles Lee, het verbranden van Connor's Village bestelde. Aan het einde van het spel blijven spelers meer vragen over dan antwoorden, waardoor de verhalende diepte wordt verbeterd.
Antwoord.Nadenkend over de geschiedenis van Assassin's Creed, werd het iconische nummer "Ezio's Family" van de Assassin's Creed 2 -soundtrack, gecomponeerd door Jesper Kyd, het thema van de serie vanwege de emotionele resonantie met spelers. De PS3-tijdperk spellen, vooral Assassin's Creed 2 en Assassin's Creed 3, concentreerden zich op karaktergestuurde verhalen. De melancholische tonen van "Ezio's Family" roepen niet alleen de Renaissance -setting op, maar ook ook het persoonlijke verdriet van Ezio over het verlies van zijn familie. Hoewel ik de uitgebreide wereldbouw en grafische vooruitgang in de huidige generatie Assassin's Creed-games waardeer, hoop ik dat de franchise kan terugkeren naar het maken van gerichte, intieme verhalen die me aanvankelijk boeiden. Helaas, in de huidige markt die wordt gedomineerd door expansieve open werelden en live service -ambities, is een dergelijke rendement mogelijk niet in overeenstemming met "goede zakelijke" praktijken.
