Assassin's Creed serisindeki en unutulmaz anlardan biri, Haytham Kenway'in takımını yeni dünyada bir araya getirdiği Assassin's Creed 3'ün başlangıcında ortaya çıkıyor. Oyuncular başlangıçta Haytham'ın gizli bir bıçak kullanımı ve Ezio Auditore'u anımsatan karizmatik tavırından dolayı suikastçılar için karıştırabilirler. Bu noktaya kadar, Haytham kahramanı oynuyor, Yerli Amerikalıları esaretten kurtarıyor ve İngiliz Redcoats ile yüzleşiyor. Ancak vahiy, Templar Creed, "Anlama Babası bize rehberlik etsin", onu bir suikastçı değil, Templar olarak maruz bıraktığında gelir.
Bu bükülme Assassin'in inancının en yüksek potansiyelini örneklendirir. İlk oyun, zorlayıcı bir konsept - hedefleri izlemek ve suikast yapmak - tanıttı, ancak hikaye anlatımı ve karakter gelişiminde derinlik yoktu. Assassin's Creed 2, ikonik Ezio'yu tanıtarak gelişti, ancak rakipleri, Cesare Borgia ile Assassin Creed: Brotherhood'da görüldüğü gibi az gelişmiş kaldı. Ubisoft, Amerikan Devrimi sırasında belirlenen Assassin's Creed 3'e kadar hem takipçiyi hem de takip edenleri tam olarak geliştirmedi. Bu yaklaşım, daha sonraki başlıklarda henüz çoğaltılmamış olan oyun ve hikaye arasında benzersiz bir denge sağlayarak kurulumdan getiriye kesintisiz bir anlatı akışı yarattı.
Assassin Creed'in mevcut RPG dönemi genellikle olumlu geri bildirim almış olsa da, hayranlar ve eleştirmenler arasında serinin aşağı doğru bir yörüngede olduğu konusunda bir fikir birliği var. Bu düşüşün nedenleri, bazıları Anubis ve Fenrir gibi tanrılara karşı savaşlar gibi giderek daha fantastik unsurlara veya Asasssin's Creed Shadows'taki Yasuke gibi tarihsel figürlerin tanıtımına atıfta bulunuyor. Şahsen, düşüşün serinin, geniş açık dünya unsurları tarafından gölgede kalan karakter odaklı anlatılardan uzaklaştığına inanıyorum.
Yıllar geçtikçe, Assassin's Creed, diyalog ağaçları, XP tabanlı tesviye, yağma kutuları, mikroişlemler ve dişli özelleştirme dahil RPG öğelerini dahil etmek için odaklanmış bir aksiyon-maceradan gelişti. Bununla birlikte, oyunlar büyüdükçe, sadece tekrarlayan yan görevler açısından değil, aynı zamanda hikaye anlatımlarında da giderek daha boş hissettiler.
Örneğin, Assassin's Creed Odyssey, Assassin's Creed 2'den daha fazla içerik sunarken, çoğu cilasız ve yüzeysel hissedebilir. Oyuncu seçiminin, daldırmayı arttırmak için diyalog ve eylemlere dahil edilmesi, genellikle çeşitli oyuncu güdümlü senaryolarda karakter tutarlılığını korumak için mücadele eden daha az cilalı senaryolara neden olur. Daha önceki aksiyon-macera başlıklarının sıkı bir şekilde yazılmış anlatıları, zengin bir şekilde geliştirilen tarihsel figürlerden ziyade, görünüşte robotik karakterlerle etkileşimler nedeniyle daha az sürükleyici hissedebilen iyi tanımlanmış karakterlere izin verdi.
Önceki oyunlar, özellikle Xbox 360/PS3'teki oyunlar, oyundaki en iyi yazılardan bazılarını sergiledi. Unutulmaz anlar arasında Ezio'nun meydan okurcası "Beni takip etmeyin ya da başka biri!" Savonarola'yı yendikten sonra konuşma ve Haytham'ın oğlu Connor'a trajik ama gururlu son sözleri:
"Yanağını okşamak ve yanıldığımı söylemek niyetim olduğunu düşünme. Ağlamayacağım ve ne olabileceğini merak etmeyeceğim. Anladığınızdan eminim. Yine de, bir şekilde seninle gurur duyuyorum. Büyük bir inanç gösterdin. Güç. Cesaret. Tüm asil nitelikler. Seni uzun zaman önce öldürmeliydim."
Yazma kalitesi de başka şekillerde azalmıştır. Modern oyunlar genellikle suikastçılar ve Tapınakçılar arasındaki ahlaki çatışmayı aşırı basitleştirirken, Assassin's Creed 3 gibi daha önceki girişler iki grup arasındaki nüanslı gri alanları araştırdı. Her Templar Connor inançlarına meydan okur; William Johnson, Tapınakçıların Kızılderili soykırımını engelleyebileceğini öne sürüyor, Thomas Hickey suikastçıların idealizmini alay ediyor ve Benjamin Kilisesi, perspektifin gerçeği şekillendirdiğini ve İngilizleri saldırganlardan ziyade kurban olarak tasvir ettiğini savunuyor.
Haytham, Connor'un George Washington'a olan güvenini zayıflatıyor ve yeni ulusun İngiliz monarşisi kadar baskıcı olacağını iddia ediyor. Bu, Charles Lee'nin değil Washington'un Connor Köyü'nün yakılmasını emrettiği ortaya çıktığında güçlendirildi. Oyunun sonunda, oyuncular cevaplardan daha fazla soru bırakarak anlatı derinliğini artırıyor.
Cevaplar SonuçlarıAssassin's Creed'in tarihini yansıtan, Jesper Kyd tarafından bestelenen Assassin's Creed 2 film müziğinden ikonik parça "Ezio'nun Ailesi", oyuncularla olan duygusal rezonansından dolayı serinin teması oldu. PS3 dönemi oyunları, özellikle Assassin's Creed 2 ve Assassin's Creed 3, karakter odaklı hikayelere odaklandı. "Ezio'nun ailesinin" melankolik tonları sadece Rönesans ortamını değil, aynı zamanda Ezio'nun ailesinin kaybı üzerindeki kişisel kederini de uyandırıyor. Assassin's Creed oyunlarının mevcut nesli neslinde geniş dünya inşası ve grafiksel gelişmeleri takdir etsem de, franchise başlangıçta beni büyüleyen odaklanmış, samimi hikayelere geri dönebilir. Ne yazık ki, geniş açık dünyaların ve canlı hizmet hırslarının egemen olduğu bugünün pazarında, böyle bir geri dönüş "iyi iş" uygulamalarıyla uyumlu olmayabilir.
